”Huishoudens in de jaren 1900 gebruikten het souterrain typisch als keuken, voor faciliteiten, opslag, als kleine kwartieren voor het personeel en/of als werkplek. Op de meer gedistingeerde bovenverdieping bevonden zich de belangrijkste leefvertrekken.”

Deze woning werd oorspronkelijk gebouwd rond 1895 in neorenaissance-architectuur. Kenmerkend voor de indeling is het verschil tussen de voor- en achterkant van het huis. De begane grond is toegankelijk vanaf straatniveau, terwijl het souterrain (een semi-kelder) verbonden is met de achtertuin.

Fokkema & Partners, het architectenbureau dat verantwoordelijk is voor het ontwerp van dit project, heeft verschillende ingrepen toegepast om de belangrijkste leefruimtes op beide lagen te verbinden met een weelderige groene stedelijke tuin. De weinig representatieve bakstenen gevel aan de achterkant is vervangen door een grote staal- en glasgevel, terwijl een leegte met een open trap het souterrain verbindt met de bovenverdieping. Drie extra openingen met dubbele glazen deuren zijn geïntroduceerd in het interieur. Dit brengt meer daglicht naar het gehele souterrain, waardoor de woonkwaliteiten aanzienlijk worden verbeterd. De studies en slaapkamers bevinden zich op de eerste en tweede verdieping, bereikbaar via een originele grote trap. Elke ruimte in het huis is zorgvuldig gerenoveerd met behoud en restauratie van de ornamenten en de glas-in-loodramen.

Minimalistische details met nieuwe materialen (glas en staal) onderscheiden de ingrepen van het bestaande. Dit resulteert in een eigentijdse woning met een interieur dat zich opent naar buiten. De herinterpretatie van de woonkwaliteiten in dit huis eert een manier van leven die meer dan een eeuw overstijgt, terwijl het tegelijkertijd voldoet aan de wensen van vandaag, waar intimiteit ook te vinden is in een nauwere relatie met de natuur.

Fotograaf: Aemelie Deelder.